woensdag 29 februari 2012

(Door)rollen a.u.b.!

We zijn er maar druk mee momenteel.
Met het omrollen van onze Casper, om precies te zijn. Een tijd lang kon hij zich van zijn buik op zijn rug rollen. Het gebeurde niet altijd en zeker niet dagelijks maar hij kon het zeker! Nu kan hij zich ook van zijn rug op zijn buik rollen. Jippie! Nou, niet echt. Leuk dat ie het kan, hoor. Maar ineens lijkt wel of ie verleert is om van zijn buik weer terug op zijn rug te rollen. En dat is niet erg handig als je het omgekeerde wel kunt! Zeker als je het omgekeerde voortdurend 'doet'. Hij heeft er een sport van gemaakt om steeds op zijn buik te rollen en dat betekent dat er om de minuut een luid gekreun en gejammer uit de richting van de box/speelkleed komt. Meneer komt namelijk niet meer terug op zijn rug. Dat betekent dus tig keer per dag richting Casper om hem weer terug te rollen. Best vermoeiend! Ik hoop dat ie snel doorkrijgt hoe hij door- of terug kan rollen!

zondag 26 februari 2012

Blij! 14

Afgelopen week werd ik blij van

# de voorjaarsvakantie! Even geen gehaast, geen gekijk op de klok en wat langere nachten dan normaal. We hadden nog wel de nodige afspraken hier en daar maar het is toch anders dan een werkweek. Zo lekker!

# muziek uit de oude doos. Whitney Houston was één van mijn tieneridolen en haar dood zorgde ervoor dat ik weer op zoek ging naar muziek van haar. En die vond ik in de vorm van een cassettebandje! Ook vond ik nog  bandjes terug van mijn andere jeugdidolen; Gloria Estefan, Janet Jackson en Toto. En aangezien er op zolder nog een oude stereotoren met cassettedeck staat, kon ik afgelopen week weer even heerlijk genieten van deze muziek. Na twintig jaar zong ik alle nummers nog letterlijk mee.....de kracht van muziek!



# een dagje shoppen met nichtje/vriendin A. Heerlijk, Casper thuis bij pappa en wij de stad in. En bij thuiskomst had Manlief heerlijk voor ons gekookt. Wat een verwennerij! Ik heb mijn garderobe weer even aangevuld (-;

en kon het niet laten om dit shirtje voor Casper mee te nemen bij de H&M. Zo stoer.....


Afgelopen vrijdag was ik weer in de stad, nu alleen. Ik was er al voor half tien en het was heerlijk rustig. Het voelde echt super om in zo'n rustige stad rond rond te lopen. Hoe langer ik er woon, hoe meer ik me in Utrecht thuis ga voelen,. Het is zo'n gezellig en mooie stad (maar ik ben en blijf natuurlijk een Achterhoekse!!).

# het 'lekkere' weer. Het was open-winterjassen-weer. De zon scheen best veel en het rook echt naar de lente. Joepie!


 
Op naar de volgende week!

Meer "Blij" vind je bij Effie - Martine - Maartje - Philomeen - Debora - Mireille - BelindaTabitha - Marit - Froukje - LeontienEstherAnneArnikaMarielleJudithMaartje- MaureenMarie-Lu - Aukje - Jolanda - Esther - MarlousSaskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje - Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke - Margriet - Marieke -Barbara - Anouk - Linda - Kitty - Zeeuwse mama, en bij bedenksters Anki & Iris

donderdag 23 februari 2012

Virus

Toen ik Casper gisteren bij het cb uitkleedde, zag ik dat zijn buik en borst onder de rode pukkeltjes zaten. Volgens de cb-arts een onschuldig virus. Maar toen hij gistermiddag ontroostbaar werd, zijn temperatuur omhoog schoot en hij het niet leuk vond om aangeraakt te worden, kreeg ik toch de rillingen en kon ik gelukkig nog even bij de huisarts terecht. Na grondig onderzoek door de co-assistent (toen zij een spateltje in zijn mond stak om zijn keel te onderzoeken, spuugde hij zichzelf en zijn moeder helemaal onder) en de huisarts, werd de uitspraak van de CB-arts bevestigd; een virus. Maar welke?? Geen idee.... De ha noemde het gekscherend 'de zevende ziekte'. "Er zijn zoveel vage virussen bij kleine kinderen, na de vijfde en de zesde zijn we maar gestopt met tellen". Tja....... Uitzieken dan maar en de boel in de gaten houden. Zorgen dat de koorts niet te lang duurt en dat Casper voldoende te drinken krijgt. In ieder geval zijn de waterpokken, de vijfde en de zesde ziekte en hersenvliesontsteking uitgesloten, dat is in ieder geval iets. Gelukkig was hij gisteravond weer zijn vrolijke zelf en was zijn temperatuur gezakt. Vanochtend toch weer 38 graden en nog steeds pukkeltjes maar verder gelukkig in een goed humeur. In overleg met het kdv hebben we hem wel een dagje thuisgehouden. Dat is wel balen wat ik had me zo verheugd om een dagje alleen.... Maakt mij dat een ontaarde moeder?

woensdag 22 februari 2012

Grote jongen! 3

Vandaag ben ik weer met Casper bij het consultatiebureau geweest. Hij is inmiddels 6 maanden (en 4 dagen)oud. Hoog tijd dus voor een update van Casper's ontwikkelingen.
Ik vind momenteel vier dingen opvallend in de ontwikkeling van Casper.
Als eerste is hij flink bezig met het maken van geluid; kraaien, brommen, krijsen, bluppen, alles wordt uit de kast gehaald. Daarbij kan hij ook behoorlijke gekke bewegingen maken met zijn mond; hij zuigt en bijt op zijn lippen, maakt rondjes van zijn lippen, trekt oude-omaatjes-zonder-gebit-mondjes en ga zo maar door. Er wordt dus volop geoefend met de motoriek die hij straks nodig heeft voor het praten én de bijbehorende geluiden.
Daarnaast wordt Casper wat eenkennig. Was het een tijdje terug nog zo dat hij lachte naar alles en iedereen die hij tegenkwam, nu is dat niet meer het geval. Als hij Manlief of mij ziet, begint hij zonder meer gelijk te grijnzen. Hij herkent ons als zijn verzorgers, wij zijn het meeste in zijn buurt. Komt hij op het kinderdagverblijf of ziet hij oma dan is hij al wat voorzichtiger en komt er een flauw en voorzichtig lachje te voorschijn. Onbekenden worden eerst nieuwsgierig bekeken en pas na een poosje wennen komt er eindelijk een lachje (of niet, ligt aan de persoon). Er zijn dus gradaties in herkenbaarheid......
Verder is hij enorm aan het bewegen. Hij kan van zijn buik op zijn rug rollen en we hebben al een paar keer gezien dat hij ook van zijn rug op zijn buik rolde. Dat laatste is vooral per ongeluk, heb ik het idee. Van buik op rug is echt bewust. Hij doet het nog niet aan de lopende  band maar hij kant het wel. Wel rolt hij voortdurend van de ene op de andere zij en draait hij steeds rondjes. Hij kan in een minuut tijd andersom in de box of op zijn speelkleed liggen. Verder ligt hij voortdurend met zijn benen in de lucht of met zijn voeten op de rand van de box en grijpt hij waar mogelijk zijn voeten beet. Soms ligt hij helemaal verstrengeld tussen de spijlen van de box of hangen zijn benen helemaal uit de box.
En als laatste is het GROTE onderzoeken aangebroken. Alles wordt bekeken en gevolgd; brillen, knopen, labeltjes aan knuffelberen, ballen, de spijlen van de box, de tv, Poes, vieze luiers, billendoekjes, de afstandbediening, mobiele telefoon, bestek, eten en ga zo maar door. Overal gaan de grijpgrage handjes naar toe en overal moet aan getrokken, op gesabbeld en aan gezeten worden.

Op het CB was alles goed. Zijn ontwikkeling gaat volgens het boekje en hij groeit prima. Afgelopen twee maanden is hij 1 kg aangekomen en bijna 5 cm gegroeid! En met zijn empatisch vermogen zit het ook goed. Toen ik hem weer aankleedde lag hij naast een meisje van 2 maanden dat net haar prikken had gehad en enorm moest huilen. Casper lag er met grote ogen naar te kijken en na een poosje begon zijn lipje te trillen. Een paar tellen later huilde hij net zo hard mee.....

zondag 19 februari 2012

Blij! 13

Afgelopen week werd ik blij van

Het allereerste 'werkje' van Casper (voor Valentijdsdag). Om van te smelten.....

Muppetzegels via de post van lieve blogleesters en andere meespaarders.....


......dus is de verzameling compleet (-:
Poes ving dooidruppels onder de tuinstoelen
En er werd een nieuwe voorraad van mijn favoriete cacao geleverd (in nieuwe smaakjes!)
En hoewel het weer er nog niet naar is, is de lente echt in aantocht! De dagen worden langer en de vogeltjes beginnen weer te fluiten!

Hoogste tijd dus om inspiratie op te doen voor onze tuin die nog helemaal beplant moet worden


En ik kreeg aan het begin van het weekend een prachtig boeket bloemen van Manlief!

En nog iets fijns; de voorjaarsvakantie is begonnen! Even een weekje rustig aan doen........

Veel om van te genieten en dankbaar voor te zijn!

Op naar de volgende week!

Meer "Blij" vind je bij Effie - Martine - Maartje - Philomeen - Debora - Mireille - BelindaTabitha - Marit - Froukje - LeontienEstherAnneArnikaMarielleJudithMaartje- MaureenMarie-Lu - Aukje - Jolanda - Esther - MarlousSaskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje - Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke - Margriet - Marieke -Barbara - Anouk - Linda - Kitty - Zeeuwse mama, en bij bedenksters Anki & Iris

zaterdag 18 februari 2012

Project nachtkastjes 1

Woensdag heb ik in Rotterdam 2 nachtkastjes opgehaald die ik via Marktplaats op de kop heb getikt. Al heel lang zijn wij op zoek naar passende nachtkastjes. Wij hebben antiek gebeitste (grenen) meubelen op onze slaapkamer en het lukte maar niet om daar goede nachtkastjes bij te vinden. Uiteindelijk heb ik dus mijn heil maar gezocht op Marktplaats met als insteek om daar kastjes te kopen die ik zelf opnieuw kan beitsen in de gewenste kleur. En dat is gelukt! Dus heb ik Casper   bij oma achtergelaten en ben ik richting Rotterdam gereden. Volgens de verkopers waren de nachtkastjes 'zo goed als nieuw'. Dûh......not! Wat een aanfluiting zeg. Ze zaten vol krassen en deuken en op sommige plekken waren ze behoorlijk gammel. Gelukkig had ik ver onder de vraagprijs geboden (en werd dat bod geaccepteerd) want de €40 per stuk die ze er voor vroegen, waren ze echt niet waard. Maar het zijn wel leuke nachtkastjes en daar gaat het om! Aangezien ik ze toch ga opknappen, is de kwaliteit niet echt belangrijk.


Inmiddels staan de nachtkastjes dus bij ons thuis en kan het opknappen beginnen. En daar zit 'm nu juist de crux. Ik ken mezelf na 35 jaar levenservaring inmiddels goed genoeg om te weten dat het een lange weg gaat worden. Ik kan namelijk heel enthousiast worden als het gaat om creatieve activiteiten en heb dan overal zin in; sieraden maken, breien, kaarten maken etc. etc. Ik word er helemaal blij van. Alleen ben ik er niet zo goed in..... Ik wil niet zeggen dat ik twee linkerhanden heb, maar motorisch gezien ben ik ook geen hoogvlieger. Dat resulteert er in dat die creatieve projecten al snel uitlopen op een teleurstelling omdat ik niet tevreden ben over de resultaten. En ik geef mezelf ook niet de tijd om 'er in te komen' en te oefenen. Het moet gelijk perfect zijn. Zo heb ik al jaren alle materialen in huis om de meest prachtige sieraden zelf te maken maar aangezien de eerste resultaten tegenvielen, staat alles nu te verstoffen in de kast.
Ik vrees dat het met die nachtkastjes ook zo gaat lopen en toch ben ik er weer ingetrapt. Vol verwachting ga ik binnenkort beginnen met schuren. De tweede keer vind ik het ook nog leuk. De derde keer gaat het tegenvallen en uiteindelijk kan Manlief de schade gaan herstellen en maakt hij het uiteindelijk af. Ik vrees met grote vreze....
Toch ga ik met goede moed beginnen en jullie mogen meegenieten! Wordt dus vervolgd.
En als jullie er niets meer over horen, weet je hoe laat het is. Dan staat Manlief te schuren en te verven....

zondag 12 februari 2012

Blij! 12

Afgelopen week werd ik blij van
Mijn lieve kleine ventje die het momenteel zo leuk vindt om alles van en aan zijn moeder beet te grijpen; sieraden, mond, neus, ogen (au!) en alle gymnastiekoefeningen uit probeert die hij maar kan bedenken. Zo lenig al hij nu is, wordt hij nooit meer! Hij ligt geen moment stil, is voortdurend in beweging en alle speelgoed vliegt in 't rond. Een druk baasje!



De voortdurende ijspret in onze buurt. Graag had ik ik zelf de schaatsen ook nog even onder gebonden maar mijn onderrug is nog steeds een zeer zwakke plek. Dus maar niet gedaan....
IJspret


Voor hen blijft er weinig ruimte over

In mijn uppie door de IKEA slenteren. Zo lekker! Ik moet alleen wel oppassen dat ik geen onzindingen ga kopen. Daar word ik regelmatig toe verleid als ik daar rondloop. Deze keer kocht ik een speelkleed voor Casper (echt nodig, de box wordt een beetje te krap nu hij echt begint te rollen) en een aantal nieuwe, fleurige kussenhoesjes voor in de woonkamer.

 
Op naar de volgende week!!


zaterdag 11 februari 2012

Genen

Je komt er niet onder uit met een nieuwe wereldbewoner. Net op de wereld wordt DE vraag al gesteld en deze blijft gesteld worden; "Op wie lijkt hij?" (of zij natuurlijk maar aangezien wij een jongetje hebben...je snapt het wel).
En uiteraard roepen wij dan braaf; "Hij lijkt vooral op zichzelf". Maar stiekem willen we allebei dat hij op of pappa (in Manlief's geval) of op mamma (in mijn geval) lijkt. Ik geef het eerlijk toe.
Helaas heb ik wat betreft Casper dikke pech. Al vanaf het begin lijkt Casper op zijn vader. Nu schijnt de natuur dat zo geregeld te hebben. In het begin lijken alle kinderen op hun vader. Op deze manier heeft de man, die natuurlijk alleen maar aan de zijlijn heeft gestaan tijdens de zwangerschap, gelijk een band met het kind want hij herkent zichzelf. En daarnaast; als het kind op hem lijkt, weet de vader ook zeker dat het van hem is. Want laten we wel wezen, de moeder weet altijd zeker dat het kind van haar is. De vader heeft nooit 100% garantie. Nu durf ik mijn beide handen in het vuur te steken als ik beweer dat Manlief de vader is van Casper. Maar daar hebben we eigenlijk geen vuur voor nodig, Casper zelf is het levende bewijs. Als we 5 maanden geleden een foto van mini-Casper naast een foto van mini-manlief legden, was het overduidelijk. Dit is familie, absoluut. Legde je er een foto van mij naast, dan moest ik zelf ook toegeven dat er weinig overeenkomsten te vinden waren. Nu Casper bijna een half jaar is, lijkt hij nog steeds op zijn vader. Dat horen we nog regelmatig en inderdaad, nog steeds is er gelijkenis te zien op foto's van Casper en zijn vader. Maar inmiddels vind ik zelf dat hij ook overduidelijk op mij lijkt, op zijn moeder. Alleen word ik daar maar weinig in bevestigd )-: Een reden hiervoor is vast dat mijn ouders niet meer leven en ik enig kind ben. Er zijn dus geen naaste familieleden die mij van kinds af aan hebben meegemaakt en de overeenkomsten kunnen bevestigen. Erwin's familie kan dat dus wel en doet dat ook voortdurend. Gelukkig krijg ik de laatste tijd steeds meer bijval van mijn ooms en tantes en andere familieleden (waar er gelukkig nog wel heel veel van leven). Zij zien wat ik ook zie; dat hij ook op mij lijkt. Alleen doet zich dan weer een ander fenomeen voor;  de familie van mijn moeders kant vindt het een echte 'de Vries' * en de familie van mijn vaders kant vindt Casper een echte 'Jansen'*. Inmiddels ben ik er van overtuigd dat de mensen er in zien wat ze ook daadwerkelijk willen zien en dat is ook niet zo gek. De verschillende families zullen vooral en sneller de trekken herkennen die in hun families voorkomen. Afijn, dan heeft Casper trekken van alle kanten van de familie. Een goede mix. Wat ik echter wel opvallend vindt, is dat zowel familie van mijn moeders kant als van mijn vaders kant vindt dat Casper een blik in zijn ogen heeft die mijn vader ook had. Die blik moet hij dan weer via mij georven hebben. En dat terwijl ik op mijn moeder lijk...... Heel bijzonder hoe dat werkt met die genen!

* In verband met de privacy zijn dit gefingeerde namen.

woensdag 8 februari 2012

Weemoed

Afgelopen dagen bekruipt mij ineens een gevoel van weemoed. Deze weemoed heeft vooral te maken met een aantal veranderingen die er op wijzen dat Casper hard groeit. Zo hebben wij deze week de kinderwagen omgebouwd tot wandelwagen want het wiegje werd te klein. We moesten eerst wel een voetenzak aanschaffen anders zou het veel te koud zijn voor onze kleine man. Maar toen deze eenmaal in huis was, hield niets ons nog tegen en gebeurde het onvermijdelijke. De wieg werd vervangen door het stoeltje. Voor Casper heeft het een groot voordeel; hij ziet nu veel meer als we buiten gaan wandelen. Voor mij is het echter een teken dat kleine jongetjes veel te hard groot worden.Zo ook de borstvoeding. Deze ben ik aan het afbouwen en daar sta ik echt helemaal achter. Maar het betekent wel minder contact met mijn kleine mannetje want een fles geven is toch wat afstandelijker. Voorlopig houd ik de ochtend- en avondvoeding er nog in en lassen we tussendoor veel knuffelmomenten in. Gelukkig houden wij daar allebei van! Een nadeel; tijdens het knuffelen kan Casper alles van en aan mamma vastpakken en is niets meer veilig; oorbellen, kettingen, ogen, neus, haren, touwtjes, knopen.....Overal wordt aan getrokken.
Ik heb de afgelopen maanden heel vaak gehoord dat ik maar moest genieten want voordat ik het wist zou Casper groot zijn. En het is waar! Volgende week is hij alweer een half jaar oud....... Het gaat echt veel te snel.

zondag 5 februari 2012

Blij! 11

Afgelopen week werd ik blij van;

Het prachtige, koude winterweer. Eindelijk echt winter met bijbehorende prachtige plaatjes. In onze (waterrijke) buurt wordt volop geschaatst....

Ze hebben er een echte ijsbaan van gemaakt, met vlag!

Zo kunnen eenden ineens over het water lopen...(mensen trouwens ook..)


De Muppetknuffelactie van de Appie. De eerste poppen zijn binnen!
Manlief is een enorme Muppetfan (eigenlijk fan van het werk van Jim Henson en de Muppets in het bijzonder) en hij heeft mij inmiddels ook een beetje aangestoken. Hij was al in het bezit van een aantal Muppetpoppen uit de jaren 70/80 van de vorige eeuw. Ze zijn van Manlief's opa geweest, ook een enorme Muppetfan. Na zijn dood, heeft Manlief de poppen van hem georven.


En nu dus de actie van de Appie. We hopen dat we ze allemaal bij elkaar kunnen sparen. Hoewel de Appie onze vaste supermatk is, moeten we wel heel veel boodschappen doen om 8 poppen bij elkaar te sparen. Nu ben ik niet hebberig aangelegd maar de 8 poppen van de AH zou ik toch graag allemaal willen hebben (-; Twee hebben we er al;



En ik ben aan het kokkerellen geweest, of eigenlijk aan het bakken. Ik maakte een Amerikaanse Chocolat Cheesecake en pittige truffels. De taart is echt verrukkelijk. De truffels vielen tegen.

Mjammie, voor herhaling vatbaar...
Deze vielen tegen, veel te bitter

En ondanks het winterse weer, haalde ik ook wat lente in huis


En Casper kreeg nog een heel mooi cadeau voor zijn doop van mijn zwager, schoonzus en neefje. Een prachtig servies met gegraveerd bestek



Op naar de volgende week!

Meer "Blij" vind je bij Effie - Martine - Maartje - Philomeen - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – MaartjeMaureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke - Margriet - Marieke -Barbara - Anouk - Linda - Kitty - Zeeuwse mama en bij bedenksters Anki & Iris

zaterdag 4 februari 2012

Kippenvel en koorts

Gisteren was op mijn werk de afsluiting van de themaweek Herdenken & Vieren. Een week lang staat het gehele lesprogramma van derdejaars studenten in het teken van de Tweede Wereldoorlog en hoe je daar in de basisschool aandacht aan kunt besteden. Studenten volgen workshops, gaan op excursie naar o.a. Kamp Amersfoort en luisteren naar gastsprekers. Ik mocht als begeleidend docent aanwezig zijn bij één van die gastsprekers, te weten bij mevrouw Petter-Egger. Zij was 10 jaar toen de oorlog uitbrak en omdat zij joods was/is, werd zij van het ene naar het andere onderduikadres gebracht tot ze uiteindelijk in Vorstenbosch (Brabant) terecht komt. Na de oorlog blijkt dat zij de enige uit haar gezin is die de oorlog heeft overleefd. Merouw Petter heeft altijd gezwegen over deze periode in haar leven tot 15 jaar geleden. Inmiddels heeft haar dochter, Debby Petter, haar verhaal opgeschreven en is het in boekvorm uitgebracht. Deze zelfde dochter is momenteel te zien in het theater met een monoloog, gebaseerd op het verhaal van haar moeder.
Ik heb met kippenvel naar haar verhaal geluisterd. Er zijn honderden verhalen over en van mensen die de oorlog hebben meegemaakt en overleefd, maar als je het verhaal dan in levende lijve hoort vertellen, is het duizendmaal indrukwekkender. Ik kreeg vooral kippenvel toen zij vertelde over haar vader en stiefmoeder die hun 10 maanden oude dochtertje (het halfzusje van mevrouw Petter) weggaven om op te groeien in een christelijk gezin zodat zij zou ontkomen aan de jodenvervolgingen. Het is natuurlijk een ultieme daad van liefde als je datgene dat je het meest lief hebt en het allerliefste bij je wilt houden, toch weg geeft. Je cijfert jezelf weg en denkt alleen nog maar aan de toekomst van je kind. Wat moet dat hartverscheurend zijn geweest. Ik kan en wil er niet aan denken dat ik dat zelf zou doen...... Zulke verhalen krijgen ineens zo'n andere lading als je zelf moeder bent.
En ik ben nog nooit meegemaakt dat een groep studenten zo lang zo stil heeft zitten luisteren. Je kon een speld horen vallen.

Thuis is het momenteel wat onrustig. Casper is voor het eerst in zijn jonge leven echt ziek. Hij heeft een fikse verkoudheid te pakken met hoge koorts daarbij. Gelukkig is hij er nog redelijk vrolijk bij. Afgelopen nacht was hij wel erg onrustig maar overdag lijkt hij, buiten een loop- en snotneus, weinig ongemak te hebben van zijn ziek zijn. Vanavond was hij echter wel heel zielig. Hij kreeg echt last van zijn neus. Zodra wij hem neerlegden, moest hij steeds hard huilen. Ik vermoed dat zijn neus dan dicht gaat zitten en dat is natuurlijk erg vervelend. Ik vermoed dat dit ook de reden was dat hij niet aan de borst wilde drinken. Ook in die houding zal zijn neus wel dicht gaan zitten. Dan maar een flesje...... Gelukkig ging dat wel goed. Halverwege viel hij eindelijk in slaap. Arme Casper.....