Project nachtkastjes 1

Woensdag heb ik in Rotterdam 2 nachtkastjes opgehaald die ik via Marktplaats op de kop heb getikt. Al heel lang zijn wij op zoek naar passende nachtkastjes. Wij hebben antiek gebeitste (grenen) meubelen op onze slaapkamer en het lukte maar niet om daar goede nachtkastjes bij te vinden. Uiteindelijk heb ik dus mijn heil maar gezocht op Marktplaats met als insteek om daar kastjes te kopen die ik zelf opnieuw kan beitsen in de gewenste kleur. En dat is gelukt! Dus heb ik Casper   bij oma achtergelaten en ben ik richting Rotterdam gereden. Volgens de verkopers waren de nachtkastjes 'zo goed als nieuw'. Dûh......not! Wat een aanfluiting zeg. Ze zaten vol krassen en deuken en op sommige plekken waren ze behoorlijk gammel. Gelukkig had ik ver onder de vraagprijs geboden (en werd dat bod geaccepteerd) want de €40 per stuk die ze er voor vroegen, waren ze echt niet waard. Maar het zijn wel leuke nachtkastjes en daar gaat het om! Aangezien ik ze toch ga opknappen, is de kwaliteit niet echt belangrijk.

Inmiddels staan de nachtkastjes dus bij ons thuis en kan het opknappen beginnen. En daar zit 'm nu juist de crux. Ik ken mezelf na 35 jaar levenservaring inmiddels goed genoeg om te weten dat het een lange weg gaat worden. Ik kan namelijk heel enthousiast worden als het gaat om creatieve activiteiten en heb dan overal zin in; sieraden maken, breien, kaarten maken etc. etc. Ik word er helemaal blij van. Alleen ben ik er niet zo goed in..... Ik wil niet zeggen dat ik twee linkerhanden heb, maar motorisch gezien ben ik ook geen hoogvlieger. Dat resulteert er in dat die creatieve projecten al snel uitlopen op een teleurstelling omdat ik niet tevreden ben over de resultaten. En ik geef mezelf ook niet de tijd om 'er in te komen' en te oefenen. Het moet gelijk perfect zijn. Zo heb ik al jaren alle materialen in huis om de meest prachtige sieraden zelf te maken maar aangezien de eerste resultaten tegenvielen, staat alles nu te verstoffen in de kast.
Ik vrees dat het met die nachtkastjes ook zo gaat lopen en toch ben ik er weer ingetrapt. Vol verwachting ga ik binnenkort beginnen met schuren. De tweede keer vind ik het ook nog leuk. De derde keer gaat het tegenvallen en uiteindelijk kan Manlief de schade gaan herstellen en maakt hij het uiteindelijk af. Ik vrees met grote vreze....
Toch ga ik met goede moed beginnen en jullie mogen meegenieten! Wordt dus vervolgd.
En als jullie er niets meer over horen, weet je hoe laat het is. Dan staat Manlief te schuren en te verven....