Rare weken

Het waren en zijn rare feestdagen voor ons.
Twee dagen voor kerst is Casper's opa (mijn schoonvader) overleden. Hij was al een tijdje ziek en we wisten dat zijn einde naderde maar dat het zo snel zou gaan, heeft iedereen verrast. Het is een verdrietige periode maar we zijn ook opgelucht dat hij geen zwaar en lang ziekbed heeft gehad.
We hadden ons Casper's eerste kerst iets anders voorgesteld....... Gelukkig is hij nog klein en onwetend en krijgt hij nog niets mee van alles wat er wel en niet gebeurt. Het is vooral dat wíj het hem anders hadden gegund en dat wij het liever anders hadden gezien. Ondanks alles zijn we eerste kerstdag nog wel bij mijn familie in het oosten den lands geweest en hebben daar nog wat kerst gevierd. Gelukkig was dat tussen alle geregel nog wel mogelijk. Even afleiding! Vooral Manlief was veel op pad om samen met zijn broer van alles te regelen.
En Casper; zijn leventje kabbelt gewoon verder, of hij nou thuis of bij oma in bed ligt en of hij thuis in de box ligt of bij oma op het speelkleed. Gelukkig dat hij zo makkelijk is!
Op de ochtend van zijn opa's overlijden waren we nog met hem bij het CB. Alles gaat prima alleen is hij wat aan de 'slanke' kant. Hoewel hij een paar fikse bovenbenen heeft en niet echt mager is, zit hij wel 'onder de lijn' als het gaat om zijn gewicht. Iets wat mij geen zorgen baart maar waar het CB wel erg op gespitst is. Gelukkig is hij verder prima in orde en ontwikkelt hij zich goed. Geen reden tot zorg dus, ook niet bij het CB. Hij kreeg ook zijn (voorlopig laatste) inentingen. Ik had de indruk dat dit de eerste keer was dat hij zich daar echt bewust van was. Hij verstijfde helemaal toen de prikken er in gingen en was ongelooflijk verdrietig daarna. Hij heeft hartverscheurend gehuild. Zo hadden we hem nog nooit gehoord! Gelukkig was het snel over en heeft hij daarna nergens meer last van gehad. Inmiddels heeft hij ook zijn eerste fruit en groente achter de kiezen. Daar mochten we mee gaan experimenteren. Dat lieten we ons geen tweede keer zeggen.... Inmiddels heeft hij banaan, wortel en peer gehad en dat ging er allebei goed in. De eerste happen zijn wat onwerkelijk, je ziet dat hij moet wennen aan de smaak. De techniek van het happen en slikken is ook nog even wennen maar krijgt hij snel onder de knie.
Verder gaat zijn ontwikkeling ook in razend tempo verder. Hij ligt graag op zijn buik en probeert dan uit alle macht om te draaien. En dat is hem warempel ook een keer gelukt. Toen wij even niet naar hem keken, lag hij ineens op zijn rug. We hebben de eerste keer dus niet bewust gezien. Helaas..... Verder probeert hij soms ook vanuit rugligging op zijn buik te rollen. Verder dan zijn zij komt hij nog niet maar dat zal niet lang meer duren. Verder grijpt hij alles wat los en vast zit beet en stopt hij nog steeds alles in zijn mond. De babygym wordt inmiddels ook gebruikt voor het trainen van zijn benen. Het zal dan ook niet meer lang duren voordat Casper zijn tenen in zijn mond gaat stoppen. Ook wordt hij minder verlegen, lacht snel naar iedereen. Hij lacht ook naar zichzelf in de spiegel. Ik vraag me af of hij dan daadwerkelijk naar zichzelf kijkt of lacht omdat hij mij ziet. Ik zou het niet weten.....

Tijdens die rare weken is er ook twee keer een  'vreemde' oppas geweest. Eén keer een nichtje van mij toen we naar het ziekenhuis moesten en op de dag van de uitvaart een ander nichtje (allebei goede ervaring met eigen/andere baby's). Beide keren ging het prima. Een prettig idee. Zeker omdat er een ander groot moment aan komt; komende week gaat Casper voor het eerst naar het kinderdagverblijf! Daarover later meer......
Zelf ga ik me langzaam maar eens geestelijk voorbereiden op het feit dat ik over een dikke twee weken weer aan het werk ga. Ik heb er enorm veel zin in om weer naar mijn collega's en studenten te gaan maar het zal ook wennen zijn. Ook daarover later veel meer....

Eerst goed 2012 inkomen. Manlief en ik hebben al tegen elkaar gezegd dat we om 00.30 uur in bed willen liggen. We zijn allebei erg moe van alle emoties en drukte van de afgelopen weken.

Voor iedereen een gelukkig en vooral gezond Nieuwjaar!

Blij! 7

Afgelopen week werd ik blij van;

* Casper die weer doorslaapt, gelukkig!

* Hele gesprekken tussen Manlief en zoon en tussen zoon en mijzelf. Wat kan onze jongen heerlijk
brabbelen!

* Een cadeautje van de bibliotheek; een gratis abonnement en een leeskoffertje cadeau. Ik hoop dat Casper later net zoveel plezier aan lezen gaat beleven als zijn ouders!

Weet iemand hoe ik deze foto recht goed krijg? Heb alles geprobeerd maar het lukt niet!

* Samen op het speelkleed en Casper die heel hard zijn best doet om van buik op rug te draaien (het lukt nog niet)

* Casper's gezonde heupen

* Een blog over hele mooie sieraden die ik weer ontdekte via een andere blogster

* Lekker zwijmelen voor de TV met op DVD mijn all-time-favorite serie Everwood

* Heerlijke dutjes die ik deed op de bank. Ik gunde me er eindelijk de tijd en de rust voor...

* In plaats van boterhammen, mijn favoriete pannenkoek als lunch (met spek en jam)

* En.....het is (bijna) kerst!!

Het is weer zover, het is weer advent,
vier wordt een vuur, dag kaarsje vier!
En hoe je ook heet en wie je ook bent,
blijf waar je bent want Jezus komt hier!

Wat een geluk en zing het maar luid:
"Lichtje, ga nimmer meer uit!"



Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Ziekenhuis

Afgelopen week was Casper voor het eerst van zijn leven voor onderzoek in het ziekenhuis. Gelukkig niet voor iets heel ernstigs. Omdat hij tot en met week 36 van mijn zwangerschap in een stuit heeft gelegen, bestaat de kans dat er iets fout gaan met de ontwikkeling van zijn heupen/heupkoppen en dit kan uitmonden in heupdysplasie. Daarom krijgen kinderen die zo lang in een stuit hebben gelegen van het CB automatisch een echo van van de heupen als ze drie a vier maanden oud zijn. Dus daarom gingen Casper en ik maandagmiddag naar het ziekenhuis. Het was niet Casper's beste moment van de dag; hij was moe maar helaas valt daar niet altijd rekening mee te houden, hoewel ik dat natuurlijk wel altijd probeer. Ik zat dus met een redelijk chagerijnig kind in de auto. Gelukkig biedt een nieuwe omgeving dan wel altijd veel nieuws te kijken dus zodra we het ziekenhuis inkwamen, was Casper stil. Het had nog wel wat voeten in de aarde voordat we binnen waren, trouwens. De parkeerplaats ligt namelijk lager dan de ingang van het ziekenhuis en er zijn alleen maar trappen naar boven. Er was wel een zelfbedieningslift voor rolstoelers maar daar had ik geen zin in. Ik ben dus met kinderwagen en al naar boven gegaan over de helling van de lift. Die was behoorlijk steil dus het scheelde niet veel of Casper was inclusief kinderwagen weer naar beneden gerold. Maar we waren boven. Helaas was de stilte van Casper eenmaal binnen van korte duur. Mamma moest eerst een patientenpas laten maken en dat duurde Casper veel te lang. Als meneer in de maxicosi zit, moet er gereden worden. O wee als je gaat stilstaan! Gevolg; er staat een hard huilende Casper op de foto van de patientenpas. Want jawel, ook babies moeten op de foto en krijgen een eigen pasje. Lang leven de bureaucratie! Eenmaal in de wachtkamer was meneer weer stil en kon ik hem gelukkig ook stil houden, ondanks de vreselijke hitte in het ziekenhuis. Helemaal interessant werd het toen hij werd geroepen voor de echo. Nadat ik hem had uitgekleed, liet hij zich zeer gewillig in een mal leggen die speciaal voor dit soort echo's is gemaakt. Het betreffende kind wordt daar op zijn/haar zij ingelegd zodat de echoscopist zijn/haar handen vrij heeft op het echoapparaat te bedienen. De moeder hoeft dan alleen het bovenliggende been stil te houden. Eitje....... in ieder geval bij het eerste been. Dat liet Casper gewillig vastleggen. Hij wist zich zelfs nog zo te draaien dat hij óok kon kijken wat er op het beeldscherm te zien was (alles wat beeldschermen heeft, is zeer interessant). Helaas had hij het bij het tweede been wel gezien. Meneer begon te huilen en is niet meer opgehouden tot hij weer in de auto zat en deze ook daadwerkelijk ging rijden (want ook in de auto geldt; als Casper in de maxicosi zit, moet er gereden worden!) Ik ben maar wel met de rolstoellift naar bedenen gegaan. Erg onhandig trouwens. Het is een klein plateau en de knop om de lift te bedienen is op zithoogte. Handig voor rolstoelers maar niet voor mensen met kinderwagens. Ik moest me in rare bochten wringen om de lift te bedienen en het was ook nog zo'n geval waarvan je de knop moet blijven vasthouden. Pffff......

Vandaag kon ik bellen voor de uitslag van het onderzoek; geen bijzonderheden te zien. Casper heeft twee gezonde heupen!

Poes

Ze is al eens een keer langsgekomen op een foto maar ik heb het nog nooit over haar gehad; onze vierde huisgenoot. Ze is al 7 jaar bij mij. Ik heb haar uit het asiel gehaald toen ze ongeveer een half jaar oud was. Ik ben voor haar gewaarschuwd maar was al verkocht toen ze bij mij op schoot kwam zitten. Het is een kreng eerste klas, heeft volgens mij grote psychische problemen opgelopen in haar vroege jeugd, is inmiddels gekker op Manlief dan op haar oorspronkelijke baasje en ik vrees voor de dag dat Casper een eerste haal van haar gaat krijgen maar ik kan niet zonder haar.... Mag ik jullie voorstellen;

Splinter, a.k.a. Doris, a.k.a. Poes (geen wonder dat er een draadje bij haar los zit; ze is twee keer van naam veranderd.... ) en we noemen haar Poes.

Helaas krijgt Poes wat minder aandacht sinds Casper geboren is. Vooral van mij. Wilde ik haar voorheen nog wel eens wat extra aandacht geven; tegenwoordig gaat die aandacht vooral naar Casper. Dit haalt ze in bij Manlief. Daar ligt ze het liefst de hele avond bij op schoot als hij 's avonds op de bank hangt voor de tv of met een boek.
Ik was in het begin erg bang op Casper alleen te laten met Poes, bijvoorbeeld als ik even naar boven moet voor de was of zo. Poes moet namelijk niets van kinderen hebben. Vandaar ook dat ik de dag vrees dat Casper zijn eerste haal van haar gaat krijgen. Maar het gaat heel goed, waarschijnlijk omdat Casper nog te jong is om Poes aan het schrikken te maken. Als ik Casper aan het voeden ben , komt ze vaak even snuffelen aan Casper's haar en heel soms komt ze er zelfs bij liggen. Inmiddels loopt ze niet meer verschrikt weg als ik met Casper in de buurt kom. Soms kijkt ze even in de kinderwagen als Casper erin ligt en deze in de woonkamer staat (vanaf de leuning van de bank heeft ze goed uitzicht). In ieder geval heeft ze nog nooit enige belangstelling getoond voor of de neiging gehad om in Casper's bed, box of wagen te liggen, ook niet voordat hij geboren was. Ik heb nog steeds de hoop dat ze niet bang wordt voor Casper omdat dit een kind is dat ze vanaf het begin heeft meegemaakt en dus kent. De tijd zal het leren......
Omgekeerd begint Casper Poes inmiddels ook te ontdekken al vindt hij haar nog niet erg interessant. Vooral het belletje om haar nek wekt de belangstelling van Casper. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat Poes voor het eerst aan de staart wordt getrokken....

Blij! 6 Vakantie

Afgelopen week zijn wij voor het eerst op vakantie geweest. Met z'n drieën dan, Manlief en ik hebben er samen al wat vakanties op zitten. Het was een midweek Center Parcs. Ideaal als je een kleine opdonder hebt (maakt niet uit in welke leeftijd). We sleepten voor Casper alleen al de volgende bagage mee;

We hebben ons prima vermaakt ondanks dat je met zo'n kleine eigenlijk weinig kunt. We hadden een luxe huisje; eigen sauna, bubbelbad, open haard, elke morgen versje broodjes en de krant (wel een hele foute in mijn ogen, maar vooruit). We hebben dus ook heel wat tijd binnen doorgebracht met boeken, dvd's en ik met mijn nieuwste breiwerk. Maar....we zijn er ook uit geweest!

Zo ging Casper voor het eerst naar de kinderboerderij........

Gingen we nog een dagje naar de stad waar mijn studentenleven zich afspeelde. Rara, wie herkent het? (een aantal volgers mogen niet meedoen met raden, te makkelijk)

Zag ik daar in in een kledingwinkel leuke driewielers......

En ging Casper voor het eerst zwemmen......

Verder.......
vond Casper de 'mobiele box' veel leuker dan de box thuis.......

en vierde hij voor het eerst Sinterklaas.......

Onze kleine man heeft dus veel indrukken opgedaan en was behoorlijk van slag door alles. Dat merkte vooral mamma....die kon 's nachts weer gaan voeden. Balen!! Maar ja, dat kun je verwachten als zo'n kleine uit zijn ritme wordt gehaald!

Verder....

Het is weer zover, het is weer advent,
zie ik dat goed, doet drie het ook?
Ja drie doet het ook, je raakt al gewend.
Licht van een licht, verga niet in rook!

Wat een geluk en zing het maar luid:
"Lichtje, ga nimmer meer uit!"

En.....

Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Blij! 5

Hoewel de afgelopen week helemaal geen leuke week was vanwege verdrietige familieomstandigheden, toch maar een overzicht van blije dingetjes die me wat opfleurden.

Bloemen; word ik altijd blij van. Zeker nu ik een heel handig apparaatje heb waarmee je de stelen heel makkelijk schuin kunt afsnijden (verkrijgbaar bij de bloemist).

 Zelfgemaakte kraamcadeautjes van I en L die op kraamvisite kwamen. Gezellig!


Het muisje op het luiertasje stond ook op Casper's geboortekaartje!
Op alle slabbetjes is de naam Casper geborduurd.

Kiki, de kat van de buren die heel regelmatig op bezoek komt in onze tuin (en als we niet oppassen ook in ons huis). Het is zo'n prachtig exemplaar....En ik ben gek op katten!

En Casper slaapt de klok rond! Toevallig kon de avondvoeding van half 11 deze week een keer niet doorgaan. Een mooie gelegenheid om te experimenteren.....Meneer sliep gewoon door tot half 8 de volgende ochtend. Toeval? Nee, daarna met opzet de voeding overgeslagen en hij slaapt gewoon door. Hoera! Dus nu slaapt hij 12 uur aan een stuk. Heerlijk.....

En....een nieuwe stofzuiger. Hoe blij kun je zijn met een nieuw huishoudelijk apparaat. Nou, voor even heel blij. Hopelijk dat onze trouwe hulp in de huishouding J. er ook tevreden mee is!

En ook zo schattig; een nachtlampje in de vorm van een lieveheersbeestje. Casper vind het erg fascinerend, dat rode licht!




 En.....

Het is weer zover, het is weer advent,
wacht eens de tweede kaars gaat aan.
Een lied over licht, een lied dat je kent,
laat het maar horen, hef het maar aan!
Wat een geluk en zing het maar luid:
"Lichtje, ga nimmer meer uit!"


Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Grijpen en gymmen

Casper is zijn eigen lichaam aan het ontdekken en dat uit zich momenteel in grijpen en gymmen.
Dat gymmen lijkt nog het meest op droogzwemmen. Hoe bloter hij is hoe harder hij zwemt. Vooral als hij 's ochtends op de commode ligt, spartelt hij er op los. Benen en armen gaan alle kanten uit en ik een mum van tijd ligt hij een halve meter hoger dan ik hem heb neergelegd (zwaar overdreven natuurlijk, zo groot is de commode geen eens maar je moet wat om het verhaal smeuig te maken (-: ) Vooral leuk is het gezicht dat hij er bij trekt. Vol concentratie wordt er bewogen en tegelijkertijd zie je de verbazing op zijn gezicht; 'ik doe dit zelf en het is leuk!'. Ook in de box wordt er flink bewogen maar je merkt dat hij daar wat meer wordt belemmerd door de kleding die hij draagt. Wel zie je in de box heel goed het andere deel van zijn ontwikkeling; het grijpen. Een aantal weken geleden blogte ik al dat hij iets wat ik hem in de hand stopte, vast hield. Inmiddels pakt hij een voorwerp zelf beet als ik het vlak bij zijn hand houd. De babygym die in de box hangt, is daarom een leuk speelobject. Dit hangt recht voor zijn neus en alles is goed vast te grijpen. Ook zaken die in zijn 'grijpstraal' liggen pakt bij makkelijk vast maar dat is echt nog op gevoel. Hij is nog niet in de fase dat hij bewust naar een voorwerp kijkt en bewust dat voorwerp pakt. Als ik bijvoorbeeld een rammelaar voor zijn neus houdt dan weet hij niet zo goed wat te doen. Je ziet wel dat hij met de armen zwaait en grijpbewegingen maakt maar de coordinatie is nog niet goed. Maar de ontwikkeling is er absoluut.

Blij! 4

Afgelopen week werd ik blij van;

Een prachtige voorstelling van Het Zwanenmeer door het Nationale Ballet in de schouwburg van Utrecht. Prachtige decors en kostuums, mooie muziek van Tsjaikovski (ik kwam er achter dat veel stukken muziek uit Het Zwanenmeer ook zijn gebruikt in de Harry Potter-films) en uiteraard prachtige dans. Het was een lange zit van drie-en-een-half-uur maar ik heb me geen moment verveeld!
Ondertussen was Casper bij opa en oma en dat was ook feest. Casper mocht bij oma in het grote bed want hij moest zo huilen :) Tja, oma's zijn er om de kleinkinderen te verwennen.....

De winteroutfit van Casper is af! Erg trots ben ik op mijn eigen breisels!

Blij werd ik ook toen ik zag dat er nog heel veel onderdelen van het Wedgwood Kerstservies van AH te koop zijn via Marktplaats en andere webwinkels. Ik wil altijd al graag het ontbijtdeel van dit servies hebben en had niet verwacht het ooit nog bij elkaar te kunnen sprokkelen. Wel dus..... Al gaat het wel heel wat centjes kosten! Vorig jaar kreeg in van een vriendin al een kop en schotel en gebaksbordje cadeau. Inmiddels zijn er ook twee ontbijtbordjes en twee koppen en schotel onderweg. Wij kunnen dit jaar dus al ontbijten met dit servies!

Ook hier werd ik blij van;

Het is weer zover, het is weer advent,
kijk hoe het eerste kaarsje brandt!
Een vuurtje dat loopt, dat maakt ons bekend,
licht zal er komen, licht in het land!

Wat een geluk en zing het maar luid:
"Lichtje, ga nimmer meer uit!"

Ik las ook een heel indrukwekkend boek uit; Donderdagskind van Alison Pick. Niet echt een boek waar je blij van wordt maar wel het noemen waard. Het gaat over een joodse familie in Tsjechië in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog. Centraal staat de kindertransporten. Een facet van de Tweede Wereldoorlog dat ik nog niet kende. Het is op een bijzondere wijze geschreven en deels op ware feiten gebaseerd. Een aanrader!

En er was nog weer kraamvisite van een oom en tante uit het oosten die Casper uitgebreid bewonderd hebben. Word ik ook heel blij van......en het was vooral heel gezellig!

Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Tijdschriften(leed)

Gedurende mijn zwangerschap moest ik steeds minder hebben van tijdschriften en andere literatuur over zwangerschap, bevalling en kraamtijd. Best vreemd aangezien ik toch wel aardig wat eigenschappen van een controlfreak vertoon. Dan zou je toch goed voorbereid willen zijn. Niets is minder waar. In het begin heb ik nog wel het boek van Beatrijs Smulders aangeschaft (Veilig Zwanger). Ik ben er zelfs nog in beginnen te lezen maar had als snel genoeg van alles details en ellende. Dus heb ik het boek al snel in de kast gelegd en gebruikte ik het vooral als naslagwerk. De tijdschriften die ik al snel van alle kanten toegestopt en cadeau kreeg, heb ik eerst nog wel doorgebladerd maar (eerlijk is eerlijk) hoe verder in de zwangerschap hoe meer er gelijk bij het oud papier gingen. Al die tijdschriften zijn stuk voor stuk leuk en interessant maar ik had er op dat moment niets mee. Ik merkte dat ik het allemaal liever op me af liet komen en van te voren niet te veel wilde weten over alles wat er zou gaan gebeuren. Het enige dat ik er toen uit heb gehaald is een artikel over wat er in welke week van de zwangerschap gebeurt (in meerdere tijdschriften in exact dezelfde bewoordingen te vinden, hoe toevallig!) en een lijstje met wat je meest moet nemen naar het ziekenhuis. That's it.
Geheel tegenstrijdig aan wat ik hierboven schreef, is dat ik momenteel 5 tijdschriften per maand over kinderen, opvoeding etc.. in de bus krijg. Maf, maffer, mafst. Hoe kan dit?
Ik had altijd een abonnement op de Esta en daar wilde ik vanaf. Helaas was ik te laat met opzeggen van het jaarabonnement dus ik zat er nog weer een jaar aan vast. Maar, vertelde de mevrouw aan de andere kant van de telefoon, voor 20 euro  minder mocht ik ook een jaarabonnement op een ander blad nemen.
'Waarin ben u geïnteresseerd, mevrouw?'
'Nou, ik word binnenkort moeder'
'Dan heb ik nog wel een paar leuke bladen voor u'.
En zo is het gekomen (maf eigenlijk dat ik, ondanks mijn weerstand, toch op dat moment abonnementen op dit soort tijdschriften heb genomen. Zullen de hormonen geweest zijn). Ik kon namelijk 3 jaarabonnementen voor dat resterende geld krijgen. Te weten;
KEK Mamma (een echte glossy met aandacht voor dure kleding en duur speelgoed)
Viva Mamma (gewoon een Viva maar dan met aandacht voor mamma's en kinderen, inclusief de Anybody)
Groter Groeien (mijn favoriet, gaat over opvoeden)
Daarnaast krijgen we ook nog maandelijks;
Wij Jonge Ouders (zit aan De Blijde Doos vast, vind ik niet zoveel aan)
Kinderen (als dank dat Casper meedoet aan een medisch onderzoek, ook wel een aardig blad.)
Gelukkig ben ik inmiddels over de weerstand tegen die bladen heen anders was het nog jammer van het geld ook. Toch lijkt het allemaal op elkaar en lees je elke maand wel twee dezelfde soort artikelen. Ook extra bijlagen etc.. vind je hetzelfde in verschillende bladen. Ik kan inmiddels wel een top 3 geven van de soorten artikelen die je het meest tegenkomt in deze bladen.
3. Interieurtips; hoe creëer je de leukste, hipste en meest kindvriendelijke kinderkamer?
2. Bevallingsverhalen en verhalen over kinderen met ernstige ziektes. En nee, geen verhalen over de goed verlopen bevallingen. Het moet zo bloederig en akelig mogelijk zijn. En dan de verhalen over zieke kinderen met de meest vreselijke afwijkingen. Dan besef je maar weer hoe gelukkig je mag zijn met een gezond kind!
1. (met stip) Hoe houd je je relatie en seksleven goed met al die kinderen om je heen en houd je als moeder ook nog tijd over voor jezelf?
Vooral over nummer 1 gaat het in elk blad, elke maand weer. Je hebt ze in verschillende varianten maar het komt toch altijd weer op hetzelfde neer.Ik ben altijd vol verbazing over deze artikelen en dan vooral over de voorbeelden die er in genoemd worden. Mamma's die hele weekenden vol plannen met afspraken, elke dag boodschappen moeten doen om het avondeten op tafel te zetten, hele dagen druk aan het werk zijn etc.. Ieders zijn voorkeur hoor, maar ik word gek als ik dat lees. Alle tips die ze dan krijgen (doe twee keer in de week boodschappen, ga wat minder werken en plan eens een dag vrij in het weekend) zijn voor mij/ons de normaalste zaak van de wereld. Ik heb dan ook de indruk dat ik nog genoeg tijd voor mezelf over houd. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik nog steeds verlof heb. Ik vermoed dat het in januari wel even wat anders gaat worden want dan gaat deze mamma weer aan het werk! Dan zal er minder me-time zijn. Misschien dan toch maar een paar bladen opzeggen om tijd te besparen!

Blij! 3

Waar werd ik afgelopen week blij van?

Allereerst van mijn lieve Casper. Die hoeft helemaal niets te doen om mij blij te maken. Maar ik vond het toch erg prettig dat hij verschillende malen tot na 07.00 uur heeft doorgeslapen (-: En natuurlijk geniet ik van alle kleine dingen die hij elke dag voor het eerst doet/ontdekt!

En ik werd blij van mijn allereerste keer sporten na de bevalling. Ik had overal spierpijn en voelde me zo stijf als een hark maar lekker was het wel!

En ik ben blij met mijn creabea-activiteit. Als het gaat om creatief doen heb ik twee linkerhanden maar ik vind het gewoon zo leuk. Dus ik heb me maar eens op een projectje gestort; breien! Kwam er al googlend achter dat dat momenteel heel hip is. De Zeeman heeft zelfs brei-acties. Overigens is daar ook leuke wol te krijgen (en betaalbaar ook). Krijg er helemaal zin in. Eerst maar eens de sjaal en muts voor Casper afmaken... Is al lastig genoeg met mijn twee crea-linkerhanden.

En er kwam nog kraamvisite. Een oom en tante uit Zeeland op doorreis naar de Achterhoek. Vaak zie ik ze niet dus ik vond het erg leuk dat ze Casper kwamen bewonderen!

Hier werd ik ook heel blij van......

Een bloeiende roos in november aan een zeer dierbare stamroos die door de hovenier eigenlijk opgegeven was.....

En er werd weer lekker gegeten; ouderwets draadjesvlees (zo lekker).

Op naar de volgende week!
Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Goed voorbeeld.....

Waarschuwing; deze blog kan het beeld dat u van de schrijfster heeft ernstig beschadigen. Het lezen van deze blog is daarom op eigen risico.

Ik ben geen agressief persoon. Manlief vindt me soms wat bazig, goede bekenden zullen me hooguit 'beschuldigen' van mondigheid, recht door zee-zijn en het geven van primaire reacties, mensen die wat verder weg staan zullen me misschien als spontaan benoemen en onbekenden zullen we misschien wel verlegen noemen. Maar agressief? Nee, zo zal niemand mij omschrijven en dat ben ik ook niet. Behalve tijdens één activiteit die ik toch regelmatig uitvoer....tijdens het auto rijden. Denk nou niet dat je in Utrecht en omgeving de weg niet meer op kan want ik ben geen agressieve rijder en ik heb nog nooit klachten (of bekeuringen) gehad (behalve dan van Manlief want dat is een überautorijder, zit veel in de auto en daar valt niet aan te tippen als het gaat om keurig rijgedrag). Nee, de agressie zit 'm in hoe ik reageer om andere weggebruikers die in mijn ogen zeer gevaarlijke situaties uithalen. In de beslotenheid van mijn eigen, kleine bolide kan ik mensen uitschelden voor alles wat los en vast zit als ze vreemde toeren uithalen met hun auto of fiets. De meest vreselijke scheldwoorden vliegen door de auto. Net alsof ik op die momenten alle kleine beetjes agressie die ik dan stiekem toch in me heb mag laten zien. Niemand hoort ze immers dus ik kan er vrolijk op los schelden. Dat doe ik dan ook, tot mijn eigen grote verbazing want zo ken ik mezelf niet.
Gisteren heeft deze agressie een zeer kwalijk hoogtepunt bereikt en nog wel  in (of vanwege?) het bijzijn van Casper. We waren gezellig wezen shoppen en namen de afrit vanaf de A12 richting ons fijne huisje. Dit is een gekke afrit en als je daar niet bekend bent, kan je een beetje in de war raken. Zo ook meneer de vrachtwagenchauffeur. Terwijl ik netjes rechtdoor reed, bedacht meneer de vrachtwagenchauffeur dat hij naar rechts moest. Maar op het moment dat hij naar rechts ging, had hij niet door dat er nog een auto op de baan (midden) tussen zijn baan (links) en zijn gewenste baan (rechts) reed. Juist ja; MIJN auto met MIJ achter het stuur en MIJN kind in de maxicosi naast mij (helemaal verantwoord; goed in de gordels, airbag uit etc..). Wat doe ik op zo'n moment; heel hard remmen, nog harder op de claxon duwen en nog harder schelden. 't Is maar goed dat hij mij niet kon horen want hij was midden op de weg uitgestapt om mij een draai om de oren te geven. Nee, hij hoorde helemaal niets, bleef stoïcijns voor zich uitkijken alsof hij 'king of the road' himself was.....
Maar het allerergste komt nog. Verblind door de schrik en woede en dubbelverblind omdat ik nu een tweede, zeer waardevol schepsel, in de auto heb (die ik op z'n minst tot z'n achttiende moet behoeden voor de grote boze buitenwereld) heb ik iets heel ergs gedaan. Toen ik voor de verkeerslichten naast meneer de vrachtwagenchauffeur stond, heb ik heel lang op de claxon gedrukt en (ik durf het bijna niet te zeggen) mijn middelvinger naar hem opgestoken *. Wat een voldaan gevoel gaf dat!!
Toen we weer verder reden en ik nog steeds natrillend en nagenietend (oh wat erg) van mijn daad  naar rechts keek, zag ik twee grote bruine ogen op mij gericht........(slik, oeps)...... Hoe was dat spreekwoord ook alweer over dat goede voorbeeld?

* De vrachtwagenchauffeur gaf geen krimp toen hij mijn vinger zag. Dat is nog het ergste......volgens mij zijn ze dit soort gebaren wel gewend.

Sporting mamma

Zure benen, armen die de lucht niet in kunnen, houterig lopen, een brakke rug en het gevoel alsof ik de hele dag wel kan slapen...... Mamma is voor het eerst weer wezen sporten!

Grote jongen! 2

Casper is alweer bijna 3 maanden oud. Hoog tijd voor een update over zijn ontwikkeling!
Ik vergelijk Casper's ontwikkeling meestal met het boek "Oei, ik groei". Hierin staat de ontwikkeling van kinderen in het algemeen beschreven. Uiteraard moet je zulke boeken nooit al te letterlijk nemen want ieder kind is anders en ontwikkelt zich in zijn/haar eigen tempo. Gelukkig geven de schrijvers van dit boek dit zelf ook aan en ook van andere medemamma's heb ik deze tip gekregen. Ik heb zelfs een verhaal gehoord van een medemamma die het het boek weg heeft gedaan. Ze werd helemaal gefrustreerd omdat haar kind zich niet volgens het boek(je) ontwikkelde. Geheel ten onrechte want het kind is inmiddels oud genoeg om te kunnen zeggen dat het een heel normaal en goed ontwikkeld kind is. Daarnaast herken ik ook niet zoveel in 'de drie H's' en de 'terug naar mamma-fase' waar het boek het steeds over heeft. Maar ondanks de waarschuwingen en de mitsen en maren is dit toch wel één van de weinige uitgebreide boeken over dit onderwerp en volgens mij ook wel het meest gangbare. Vandaar dat ik het toch als uitgangspunt neem. Ik weet toch graag een beetje wat ik wanneer kan verwachten...

Terug naar Casper nu. Het meest opvallende in zijn ontwikkeling vind ik momenteel toch wel zijn 'spraak' en bewegelijkheid. Hij is inmiddels voortdurend aan het brabbelen. De meest gevarieerde geluidjes komen uit zijn mond en hij vertelt soms hele verhalen tegen zijn ouders of knuffel. Soms zijn het echt harde geluiden en schrik ik er echt van. Als ik niet in de buurt ben, snel ik gelijk naar hem toe om te kijken of er niet wat ergs aan de hand is. Dat is gelukkig nooit het geval. Het zijn gewoon blije gilletjes. 's Ochtends als ik wakker word, hoor ik hem aan de andere kant van de muur heerlijk murmelen. Meneer is dan al wakker maar vermaakt zich nog prima in zijn eentje. En dan het lachen; tegenwoordig maakt hij daar ook al geluid bij. Zo lief..... En als hij wat huilerig is, hoor ik daar ook al 'gezeur' in door. Kortom; meneer brabbelt er op los.
Verder wordt Casper steeds beweeglijker. Hij kan enorm met zijn armen zwaaien en met zijn benen trappelen. Als hij wakker is, trapt hij meestal de dekens weg en ligt hij een stuk hoger in bed en op de commode is het soms alle hens aan dek om een schone luier om te doen. Soms zet hij zich af met zijn voeten en ligt hij met zijn billen omhoog (yogahouding 'de brug'). Als ik op de bank lig en hij ligt tegen mijn knieën aan dan drukt hij zich zelf naar voren alsof hij wil gaan zitten. Zijn hoofd houdt hij redelijk rechtop. Soms klapt het ineens naar voren maar dat gebeurt steeds minder vaak. Wel merk je dat het hoofd in verhouding met de rest van het lichaam groot en zwaar is. Ik vergelijk hem heel vaak met zo'n nephond die je wel eens op de achterbank van auto's ziet. De kopt hangt er dan los in en door de bewegingen gaat deze dan heel raar schudden. Dat zie ik bij Casper ook. Dat hoofdje gaat nog behoorlijk heen en weer en staat soms echt te schommelen op die smalle nek.
Volgens 'Oei' zou Casper inmiddels ook al voorwerpen moeten gaan vastgrijpen maar dat doet hij nog niet, althans, niet bewust. Hij grijpt in ieder geval niet bewust als ik iets voor zijn neus hou. Hij kijkt er naar maar daar blijft het dan ook bij. Als ik echter een speeltje of knuffel tussen zijn vingertjes wurm, houdt hij het wel goed vast en gaat hij het zelfs bewegen. Daar heeft hij heel veel lol aan. Volgens mij heeft hij echt door dat hij dan verantwoordelijk is voor het geluid dat bv. een rammelaar veroorzaakt.

Als laatste valt ook het intense kijken dat hij doet, op. Hij kan iets of iemand enorm intensief en lang aankijken. Hij observeert dan echt wat hij ziet. Soms kan hij ook een kant op kijken waar ik niets bijzonders zie maar hij schijnbaar wel. En wat meneer nu al zeer interessant vindt; de tv. Maakt niet uit wat er is te zien; als het maar beweegt!

Blij! 2

Moe, moeder, moederst; een goede quote van H. op mijn facebookpagina. Ik had aangegeven dat ik moe was en toen kwam zij hiermee. Mooier kan ik het niet weergeven. Het lijkt wel of ik alle moeheid heb opgespaard en dat dit er nu, met het korter en donkerder van de dagen, ineens uit komt. Het was dus een moe weekje. Weinig geblogd en niet echt stil gestaan met blije momenten, dus ook weinig foto's.... Ga mezelf toch even opmonteren en de blije momenten van afgelopen week hier weergeven (maar dan wel in een wat saaie vorm.....).

Als eerste werd ik blij van Casper. Nu word ik altijd blij van Casper maar nu vooral van het feit dat hij echt lijkt door te slapen! Woensdag was het 05.50 uur, donderdag 06.10 uur, vrijdag 06.05 uur. Joepie!! Dat hij dit maar mag gaan doorzetten! Nadeel is wel dat je met deze tijden daarna niet echt meer makkelijk in slaap komt. Tja.....daar hebben we het maar niet te lang over, dit is tenslotte de blog Blij!

Verder heb ik me al met het voorjaar bezig gehouden. Afgelopen zomer is onze tuin verbouwd en daarbij zijn de meeste bloembollen die nog in de grond zaten verdwenen. Dus even flink geïnvesteerd in bloembollen en deze heb ik afgelopen week in de grond gestopt. Zijn we voor de komende jaren weer voorzien van krokussen, sneeuwklokjes, narcissen en tulpen.

Ook hier werd ik blij van;

Begrijp me goed; huishouden is niet mijn favoriete bezigheid. Gelukkig hebben we de luxe dat J. elke week ons huis komt schoonmaken. Maar J. is een maandje op vakantie dus mag ik het zelf doen. En omdat ik het niet zo vaak doe, vind ik het niet erg en kan ik er zelfs van genieten. Niets geeft zo'n voldaan gevoel als een schoon huis!

Ook nog visites deze week. Donderdag ben ik bij vriendin D. op visite geweest. Haar twee jongens (ruim 4 en bijna 8 jaar) hadden zich al helemaal verheugd op de komst van Casper. Samen met D. heb ik de jongens uit school gehaald en om en om hebben ze de kinderwagen naar huis geduwd. Wel ingewikkeld als je zo klein bent; je ziet wat lastig waar je naar toe gaat :-) Ook wilden ze hem dolgraag vasthouden. Is ook gelukt alleen moest Casper toen wel concurreren met de tekenfilms op tv...Vandaag was de familie M. op visite. Heerlijk weer dus naar de speeltuin geweest!

En zelfs nog lekker gegeten afgelopen week. Zo aten we zuurkool met worst maar dan anders. En ook deze koekjes waren heerlijk!!

Zo terugkijkend was het best een blije week ondanks de vermoeidheid. Waar deze blij!-blog al niet goed voor is!

Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke  en bij bedenksters Anki & Iris .

Sint Maarten

Vandaag is het 11-11-11; gekker dan gek kun je het in je leven niet krijgen (of je moet tot de gelukkigen behoren die heel oud worden en deze datum twee keer meemaken). De Carnaval begint maar hier in Utrecht is het een andere belangrijke dag: Sint Maarten! Ik weet niet precies waar in Nederland Sint Maarten wel en niet gevierd wordt maar in onze stad is het erg belangrijk aangezien de heilige Martinus de schutspatroon van Utrecht is. Dan kun je zijn naamdag natuurlijk niet overslaan! Ik ben zelf niet opgegroeid met dit feest dus toen ik de grens naar Utrecht overstak was dit nieuw voor mij. Wel van gehoord natuurlijk maar dat er daadwerkelijk kinderen met lampionnen voor de deur staan die een liedje zingen en daarna hun snoeptas wagenwijd openen om 'te vangen' was even wennen.

Inmiddels is die gewenning voorbij en vind ik het erg leuk. Dus de bak met snoep staat klaar en de lantaarn brandt (in onze wijk is dat een teken dat de kinderen welkom zijn om aan te bellen). Laat de kids maar komen!

Tradities

Gisteren hadden wij kraamvisite uit Twente. Op een gegeven moment kwam het gesprek op de versiering die wij nog steeds buiten hebben hangen om te vieren dat wij een prachtige zoon hebben gekregen. Twente vond dat dit er al wel errug lang hing. "Bij ons moet het binnen één a twee weken wel weg zijn". Nu ben ik zelf een geboren en getogen oosterling (ik ben pas op mijn 27e jaar de grens naar het westen des lands overgestoken) dus ik weet wel wel het een en ander over tradities daar. En die verschillen nogal van de tradities hier. Ten eerste het soort versiering; hier in Utrecht zie je vooral de versieringen die bij de Prenatal te koop zijn; een slinger met vlaggetjes, een echte geboortevlag en de beroemde ooievaar die door het raam naar binnen vliegt (die heb ik overigens ook in het oosten wel gezien). Onze versiering ziet er ook zo uit en natuurlijk allemaal in het blauw (behalve de ooievaar, die heeft zijn eigen kleuren gehouden).

Hoewel deze foto niet  bij ons is gemaakt, hebben wij wel zo'n ooievaar

In het oosten is het gebruikelijk dat er een HELE GROTE ooievaar in de tuin wordt gezet (meestal van hout) en dat er vanaf deze ooievaar een waslijn met babywas richting de dakgoot of de dichtstbijzijnde boom loopt. Deze was bestaat uit oude babykleertjes of luiers of een combinatie hiervan. Vraag me niet waarom ze dit doen. Het zal een reden hebben maar die weet ik even niet. Is het hier het gebruik dat de nieuwbakken ouders zelf de versiering verzorgen, in het oosten wordt dit gedaan door familie, vrienden of buren (of door allemaal. Kijk niet gek op dat er meerdere ooievaars en meerdere waslijnen door de tuin lopen, een waar oerwoud!). En die mensen verwachten allemaal een borrel als de was eenmaal opgehangen is. Jaja, pimpelen kunnen ze daar ook heel goed! :-) En is het in het oosten gebruik dat de was daar binnen twee weken binnen is gehaald, hier in Utrecht kan de versiering lang blijven hangen (zoals het bij ons nog steeds hangt na tweeënhalve maand!).
Eerlijk gezegd dat ik graag zo'n megaooievaar met was in de tuin in de was gehad al was het maar omdat dat de traditie is waarmee ik ben opgegroeid. Maar ik was en ben ook heel blij met de versieringen die Manlief in alle drukte van de dagen na de geboorte had gekocht en opgehangen!

Helaas heb ik geen foto kunnen vinden met de oosterse manier van versieren. En dat terwijl er heel veel foto's van ooievaars op internet staan. Ik vond wel een andere afbeelding. Heel flauw maar daarom ook leuk;

Wrang

Vanmiddag kwam er een adviseur van de DELA langs om onze uitvaartverzekering door te nemen. Geen leuke activiteit maar het moet wel gebeuren. Je kunt per slot van rekening niet weg lopen voor de dood. Deze meneer bracht ook nog een cadeautje mee voor Casper, sinds kort ook verzekerd bij de DELA;

Tja....ik weet niet wat ik hier van moet denken. Dat t-shirt had van mij uit mogen blijven. Meneer de adviseur dacht daar precies zo over. Het eerste was hij zei; "Dat t-shirt kan uit, hoor! Ik snap niet zo goed waarom die beer dat shirtje aan moet. Daar wil je een kind toch niet mee belasten. Hij weet nog niet wat het betekent, maar toch". Ik ben het er helemaal mee eens.......

Blij!

Ooit zijn Anki & Iris begonnen met het tellen van hun zegeningen ("Count your blessings"). Een prachtig initiatief dat ik graag voortzet in het onderdeel “Blij!”

Waarvan werd ik de afgelopen week blij?

Als eerste van het prachtige herfstweer...........

Een prachtig plaatje uit eigen tuin......

Met zoon aan de wandel....

genieten van mooie herfstkleuren....

en poezelige voorbijgangers.

En natuurlijk herfsteten!! Stoofpeertjes, zo lekker!

Daarnaast genoot ik ook van het feit dat Casper inmiddels een maatje meer aan heeft en ik hem dus eindelijk wat stoerdere jongenskleding kan aantrekken. Wij wisten niet welk geslacht ons kind zou hebben en hadden dus uniseks kleding gekocht voor de eerste maanden. En nu kunnen we dus eindelijk aan de stoere jongenskleding!

En er was deze week ook weer kraamvisite; met collega E. heb ik gezellig bij gekletst en van haar kreeg Casper een prachtig boek. En de familie E. kwam ook met vijf man (nou, eigenlijk 1 man en 4 vrouwen) sterk. Gezellig naar de speeltuin geweest!

En in mijn eigen tijd (ja, gelukkig heb ik het nog) heerlijk genieten van een mooi boek.

Op naar de volgende week!

Meer”Blij!” vind je bij: Effie - Martine - Maartje - Iris - Debora - Mireille - Belinda – Tabitha - Marit - Froukje - Leontien– Esther – Anne – Arnika – Marielle – Judith – Maartje- Maureen – Marie-Lu - Aukje -  Jolanda - Esther - Marlous – Saskia - Sacha - Carla - Tess - Sjaantje -  Isabelle - Marjan - Mickey - Mieke